Ef það er eitthvað sem forysta sjálfstæðisflokksins vildi EKKI að gerðist, þá var það að Davíð Oddsson léti á sér kræla aftur á opinberum vettvangi. En það var nákvæmlega það sem gerðist. Þar með ýfðust upp öll sárin sem sjálfstæðismenn vonuðu að væru gróin og öll gömlu málin sem flest voru gleymd og grafin spruttu upp og laufguðust á nýjan leik með forsetaframboði foringjans, líkt og margærar jurtir sem þurfa bara reglulega aðhlynningu til að vaxa ár eftir ár. Icesave, fall Seðlabankans, einkavæðing bankanna, spillingin, vanhæfnin, stjórnleysið, gáleysið, vinahyglin, hrokinn, stærilætið og öll gamla íhaldspólitíkin sem átti að vera fallin í gleymskunnar dá – birtist þjóðinni í líki gamla foringjans og klesstist á flokkinn í leiðinni. Skiljanlega.