Björn Valur Gíslason

Það er ekkert faglegt við boðaða úttekt Jóns Gunnarssonar samgönguráðherra á Samgöngustofu. Þvert á móti er hún eins ófagleg og hugsast getur. Ástæða úttektarinnar er óljós. Markmið hennar sömuleiðis. Hér er fyrst og fremst um rammpólitíska úttekt á opinberri stofnun að ræða, úttekt sem unnin verður af sérstökum pólitískum trúnaðarmönnum sjálfstæðisflokksins og tilgangurinn því pólitískur umfram annað. Líklega er þetta bara byrjunin á pólitískum hreingerningum ríkisstjórnarinnar á opinberum stofnunum.
Það er eitthvað ljótt við það sem hér er að gerast.

Ríkisstjórn sjálfstæðisflokks- og framsóknar samdi við erlenda kröfuhafa þannig að kröfuhafarnir afhentu ríkinu Íslandsbanka en héldu eftir Arion banka. Ríkið fékk á móti skuldabréf með veði í bankanum upp á 84 milljarða króna. Samkomulagið gerði síðan ráð fyrir að kröfuhafarnir fengju tíma næstu þrjú árin til að meta stöðuna og ákveða sjálfir framhaldið. Ríkið afsalaði sér þeim rétti.
Nú hafa kröfuhafarnir tekið þá ákvörðun að leysa ríkið út og taka bankann yfir. Það gera þeir vegna þess að þeir telja sig geta grætt enn meira en þeir hafa þegar gert á Íslandi.

Það er rétt hjá Kristjáni Þór Júlíussyni menntamálaráðherra að ríkisstjórnin setur menntamál ekki í forgang. En það er rangt hjá honum að forgangsmálin séu heilbrigðis- og velferðarmál. Forgangsmál ríkisstjórnarinnar má flokka í þrennt: lækka skatta, lækka skatta og lækka skatta . Og ef nefna má eitt mál til viðbótar þá væri það skattalækkun  .

Í nýjustu útgáfu Fjármálastöðugleika Seðlabankans er m.a. bent á að efnahagslífinu geti stafað hætta af bættu aðgengi að erlendum lánamörkuðum ef ekki verði gripið til ráðstafana. Í ritinu hvetur Seðlabankinn til þess að Alþingi setji lög sem komi í veg fyrir að þeir sem hafi tekjur í íslenskri krónu eða séu eignalitlir geti skuldsett sig í erlendri mynt. Hinir fá að gera það sem þeir vilja.

Tveir stjórnarþingmenn standa ekki heilir að baki stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar og einn ráðherra gerir það með óbragð í munninum.
Í dag var fjármálastefna ríkisstjórnarinnar samþykkt af minnihluta þingsins eða 30 þingmanna af 63 mögulegum. Það er fáheyrt ekki síst þegar um er að ræða jafn stefnumarkandi mál og þetta, mál sem í raun leggur grunn að öllum öðrum málum.
Hvers konar ríkisstjórn er það sem nýtur ekki stuðnings úr eigin röðum?
​Hvaða tilgang hefur slík ríkisstjórn og hvað heldur í henni lífinu?

Ákveðið hefur verið að auka veiðar á makríl um 20 þúsund tonn í sumar sem er um 13% aukning frá síðasta ári. Þetta er talsverð viðbót sem mun skipta sjávarútvegsfyrirtæki talsverðu máli. Samkvæmt upplýsingum á vef Fiskistofu fengu skip HB-Granda úthlutað mestum heimildum í fyrra eða ríflega 19 þúsund tonnum sem munu þá aukast um nærri 2.500 tonn í ár. Samherji fékk úthlutað ríflega 17 þúsund tonnum í fyrra og Síldarvinnslan rúmum 13 þúsund tonnum. Makrílheimildir þessara tveggja fyrirtækja munu því aukast samtals um 4 þúsund tonn í sumar.
Svo er bara að vona að veiðarnar gangi vel fyrir sig og að verðmætið verði sem mest!

Viðtal við atvinnuvegaráðherra í Kastljósi kvöldsins um laxeldi í sjó og viðhorf hennar til málsins ætti að duga til að kveikja allar viðvörunarbjöllur hjá þeim sem láta sig málið varða.
Ráðherrann og ríkisstjórnin gera engar athugasemdir við að erlendir fjárfestar fénýti takmarkaðar og sameiginlegar auðlindir okkar. Ríkisstjórnin hefur engin áform uppi um að takmarka fjölda og umfang laxeldis í sjó en ætlast til þess að erlendu aðilarnir sýni ábyrgð. Ríkisstjórnin hefur engar hugmyndir um það hvort eða þá hvernig eigi að koma í veg fyrir að framandi eldisfiskar í íslenskri náttúru blandist náttúrulegum stofnum og því síður hvernig á að bregðast við sjúkdómum eða mengun sem af starfseminni hlýst. Ráðherrann sagðist hafa lítið svigrúm til að grípa inn í það sem þegar hefur gerst varðandi sjóeldið en fabúleraði svo um eitthvað sem mætti hugsanlega og kannski gera í framtíðinni. Svo mætti lengi áfram telja.

Úrlausn og framtíðarskipulag efnahagsmála er eitt stærsta verkefni stjórnmálanna í dag. Ráðherrar í ríkisstjórn sjálfstæðisflokksins tala út og suður um þau mál, þeir eru ósamstíga og senda frá sér mismunandi skilaboð og engin leið er að átta sig á því hvert stefnt er af hennar hálfu.
Það er hægt að leiðrétta ranga stefnu svo framarlega sem vitað er hvert ferðinni er heitið. Það er öllu verra að finna rétta stefnu þegar ekki er vitað hvert verið er að fara.

Það versta við niðurstöður skýrslu RNA um einkavæðingu Búnaðarbankans er að hún opinberar vel að þau sem áttu að gæta hagsmuna almennings umfram allt annað gerðu það ekki. Það á sérstaklega við um það fólk og flokka sem þá fóru með stjórn landsins.
​Það er ömurlegt.

Líklega eru fáir þingmenn á Alþingi í dag jafn vanhæfir til að stýra þingnefnd sem fjalla á um einkavæðinguna á Búnaðarbankanum og Brynjar Níelsson, þingmaður sjálfstæðisflokksins og formaður stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis. Svo oft hefur hann lýst skoðunum sínum og tekið afstöðu til málefna tengdum aðilum málsins. Sjá t.d. hér , hér  og hér.