Formenn með pólitísku óráði

Stjórnarmyndunarviðræður formanna hægriflokkanna hafa tekið óvænta stefnu, ef marka má fréttir. Nú segjast formennirnir vera að kynna sér „ýmsar upplýsingar um stöðu ríkisfjármála, skattkerfið, skuldastöðu heimilanna, gjaldeyrishöft …“ eins og formaður sjálfstæðisflokksins orðar það. Nú gerir formaður framsóknarflokksins ráð fyrir að stjórnarmyndunin taki „frekar lengri tíma en skemmri“ enda þurfi að „útfæra leiðir til að leysa öll þau stóru mál sem samfélagið stendur frammi fyrir,“ að hans sögn. Báðir segja þeir stöðu ríkisfjármálanna „býsna þunga“ sem muni hafa áhrif á niðurstöðu einstakra mála.
Miðað við þetta má ætla að strákarnir séu farnir að líta lífið öðrum augum en þeir sáu það þegar loforðareykurinn stóð úr öllum þeirra vitum í aðdraganda kosninganna. Þá munaði sjálfstæðismanninn ekki um að lofa minnst 100 milljarða skattalækkunum og framsóknarmanninn ekki um 300-400 milljarða niðurfellingu skulda hjá tekjuhæsta hópnum. Sá fyrrnefndi taldi loforð þess síðarnefnda glórulaus og óábyrg á meðan sá síðarnefndi hótaði þeim fyrrnefnda að ekki yrði tomma gefin  eftir af hans loforðum. Samanlögð kosningaloforð drengjanna námu a.m.k. 500 milljörðum króna, nánast heilum ársútgjöldum ríkissjóðs (bls. 3) – með vöxtum.
Nú er það komið í ljós að þessi loforð voru gefin af stjórnmálamönnum með pólitísku óráði. Loforðin voru gefin af formönnum tveggja flokka sem virðast ekki hafa haft græna glóru um hvort eða hvernig var hægt að standa við þau. Nú fyrst er verið að afla upplýsinga sem ætla mætti að loforðin hafi átt að byggjast á. Það var sem sagt engin innistæða fyrir stóru orðunum þegar á reyndi. Allar þessar upplýsingar hafa legið fyrir í talsverðan tíma og um fátt verið meira rætt á síðustu árum, bæði hér á landi sem erlendis en erfiða stöðu ríkissjóðs. Nú er eins og ískaldur veruleikinn hafi skyndilega opinberast þeim félögum rétt eins og öðrum sem komið hafa að rekstri íslenska ríkisins frá Hruni. Undanhaldið er hafið fyrir allra augum. Það verður ekki staðið við stóru orðin.
Vöfflujárnið stendur kalt eftir á borðinu í bústaðnum hjá pabba.