Dregið úr umfangi utanríkisþjónustunnar

Kristján Þór Júlíusson talsmaður sjálfstæðisflokksins í fjárlaganefnd hefur farið mikinn að undanförnu um fjárlagafrumvarpið að undanförnu eins og tekið hefur verið eftir. Skemmst er að minnast rússtissu-ræðu hans á Egilsstöðum í því sambandi sem fengið hefur verðskuldaða umfjöllun.
Nú ryður Kristján Þór sér nýtt rými á sviðinu og nú um það sem finna má í frumvarpinu um sendiráð Íslands erlendis. Kristján undra sig á kostnaði við nýtt sendiráð í London enda fer mikill peningur í það eða ríflega 800 milljónir sem væru örugglega vel þegnar í önnur verkefni. Sömuleiðis má spyrja sig að því hvort ekki mætti komast af með minna og ódýrara húsnæði en keypt var fyrir allan þennan pening. Leiga á húsnæði virðist hinsvegar vera óhagkvæm til langs tíma og því skynsamlegra að kaupa hús ef á annað borð á að halda úti sendiráði í London.
En Kristján Þór spyr sjálfan sig hverskonar áherslur þetta séu eiginlega og undrun hans er einlæg og sönn.
En það er önnur hlið á málinu sem Kristján Þór vill ekki nefna og fjölmiðlar hafa ekki haft fyrir að skoða frekar.
Á undanförnum  árum varð mikil þensla í rekstri utanríkisþjónustannar sem bæði fólst í fjölgun sendiráða og embættismanna. Frá árinu 2001 til ársins 2010 voru keypt eða byggð ný sendiráð fyrir rúmar 1.600 milljónir. Flestir sendiráðin voru tekin í notkun fram til ársins 2007 en aðeins eitt eftir það, þ.e. sendiráðið í London sem áður er getið um. Á þessu árabili voru fjórir sendiráðsbústaðir seldir þar af tveir á yfirstandandi ári, stór bústaður í London og annar í New York. Sendiráðsbústaðurinn í London var seldur fyrir 1.700 milljónir (eitt þúsund og sjöhundruð milljónir) og nýr keyptur í staðin fyrir rúmar 800 milljónir. Aðgerðin skilar því hátt í 900 milljónum í söluhagnað sem rennur í ríkissjóð. Það er því verið að draga verulega úr umfangi fasteignarrekstrar utanríkisráðuneytisins í London sem víðar. Sem dæmi um það má benda á að framlög til ákveðinni fastanefnda erlendis og sendiráða hafa verið felld niður, t.d. til sendiráðsins í Róm og fastanefndarinnar í Strassborg. Einnig má benda á að sendiskrifstofum hefur fækkað úr 30 í 24 á tveim árum og samkvæmt fjárlagafrumvarpinu er sendiráðum gert að draga verulega úr rekstri sínum eins og sjá má. Mismunur á kaupum og sölu sendiráðsbústaða að undanförnu er jákvæður um 1.400 milljónir og það er breyting frá því sem verið hefur.
Ekki ætla ég að mæla með aukinni þenslu í utanríkisþjónustunni og mun ekki bakka tillögur um slíkt komi þær fram. Utanríkisþjónustan var þanin út undir styrkri stjórn sjálfstæðis- og framsóknar og var eins og flest annað í mikilli yfirstærð miðað við burði samfélagsins. Nú er sá tími liðin eins og sjá má í frumvarpi til fjárlaga næsta árs en það má gera betur og það verður gert betur.