„Ég er búinn að fylgjast með þessu þjóðfélagi í 50 ár. Þetta er ógeðslegt þjóðfélag, þetta er allt ógeðslegt. Það eru engin prinsipp, það eru engar hugsjónir, það er ekki neitt. Það er bara tækifærismennska, valdabarátta.“
Styrmir Gunnarsson, fyrrverandi ritstjóri Morgunblaðsins.
Skýrsla RNA 2010.
Undir forystu Össurar Skarphéðinssonar afnam ríkisstjórn Vinstri grænna og Samfylkingar skipan stjórnmálamanna í embætti sendiherra eins og tíðkast hafði áratugum saman.
Nú hefur það verið kýlt í sama horf að nýju af hálfu ríkisstjórnar sjálfstæðis- og framsóknarflokks.
Undir forystu Steingríms J. Sigfússonar var lögum um Seðlabanka Íslands breytt til að auka sjálfstæði hans frá stjórnmálunum og efla fagmennsku við stjórn bankans.
Því verður líklega kippt í gamla farið aftur í næstu viku.
Undir forystu Ögmundar Jónassonar gerði ríkisstjórn Vinstri grænna og Samfylkingar þær breytingar á skipan dómara að útilokað er að ráðherrar geti sett vini sína og fjölskyldumeðlimi í embætti eins og lengi vel tíðkaðist.
Er það kannski það næsta sem afturkallastjórnin mun senda aftur til fortíðar?
Á örskömmum tíma hefur ríkisstjórn hægriflokkanna tekist að snúa niður allar mikilvægustu breytingar sem gerðar voru á íslenskri stjórnsýslu frá Hruni. Það mun aðeins leiða til hins sama og áður: Siðferðilegs og pólitísks hruns.
Kjósendur hafa um tvennt að velja í stöðunni.
1. Að stöðva þessa tvo flokka áður en það verður of seint.
2. Að bíða og mótmæla svo eftir á.
Eins og síðast.