Fyrir viku eyddi formaður framsóknarflokksins heilu sunnudagseftirmiðdegi í að ræða um skipulagsmál í Reykjavík og fór létt með það. Síðan skrifaði hann óumbeðinn langa lofrullu um sjálfan sig í Morgunblaðið. Hann fór líka létt með það, enda tamt að ljúga.
En hann getur ekki svarað því hvort hann sé rasisti eins og leiðtogi flokksins í Reykjavík. Enginn úr forystusveit flokksins, ráðherrar eða þingmenn geta gert það upp við sig hvort flokkurinn er mannvinsamlegur. En þau láta drýgindalega yfir vinskap sínum og flokksins við malbikið í Vatnsmýrinni og það á ýmsum tungumálum.
Formaður framsóknarflokksins og leiðtogi flokksins í Reykjavík eiga það sameiginlegt að hafa öðlast skjótan frama innan flokksins. Bæði álpuðust þau til forystu í kjölfar innanflokkskrísu og án nokkurs fyrirvara.
Metorðastiginn hjá framsóknarflokknum er líka mun styttri en í lífinu almennt og hentar því vel andlegum eftirbátum.