Það er ekki oft sem stjórnmálamenn axla pólitíska ábyrgð líkt og Óskar Bergsson, oddviti framsóknarmanna í Reykjavík, gerði í dag. Ástæðan er lítið fylgi við flokkinn í Reykjavík en ekki síður erfið málefnastaða hans á landsvísu sem hefur gert Óskari erfitt fyrir. Það er stór pólitísk frétt að flokkur sem leiðir ríkisstjórn sé svo illa staddur í höfðuborg landsins að menn treysti sér ekki til að leiða flokkinn þar til kosninga. Í ákvörðun Óskars felast greinileg skilaboð til flokksforystunnar, ekki síst formanns flokksins. Skilaboðin eru þau að flokkurinn sé á rangri leið og framganga forystumanna hans sé flokknum svo skaðleg að það sé líklegra en hitt að framsóknarflokkurinn þurrkist algjörlega út í Reykjavík í vor. Þó er ekki langt síðan formaður flokksins setti fram spá um annað.
Nú þegar innan við tveir mánuðir eru til kosninga er flokkur forsætisráðherra, flokkurinn sem vann stórsigur fyrir tæpu ári í alþingiskosningum, forystulaus í borginni og virðist ekki eiga sér viðreisnar von. Það er mat Óskars Bergssonar að til að snúa vörn í sókn verði fleiri en hann að axla pólitíska ábyrgð. Það á væntanlega við um formann flokksins og ráðherra en ekki síst þingmenn flokksins í Reykjavík sem ekki hafa þótt beint hjálplegir með framgöngu sinni.
Þó er það svo undarlegt að fyrsta nafnið sem nefnt hefur verið sem vænlegt leiðtogaefni framsóknarflokksins í Reykjavík er nafn Vigdísar Hauksdóttur. Að mati einhverra framsóknarmanna virðist litið svo á að Vigdís sé líkleg til að bjarga því sem bjargað verður með hvatvísi sinni og röskleika. Umtalið eitt gæti jafnvel orðið til þess að bjarga manni fyrir framsókn í Reykjavík í vor. Þekkt fordæmi eru sömuleiðis fyrir því að þingmenn sitji í borgarstjórn og séu jafnvel ráðherrar samtímis.
Hvað sem því líður er ljóst að eftir afsögn Óskars Bergssonar í dag er framsóknarflokkurinn í Reykjavík rústir einar. Óskar Bergsson ber ekki einn ábyrgð á því þótt hann sé maður til þess að bregðast við því sem að honum snýr. Öfugt við marga aðra.
Hvað sem síðar verður.