Frændur og vinir

Lögin sem stuðst er við vegna veiða erlendra skipa úr deilistofnum sem ekki hefur verið samið um eru frá árinu 1998. Það var Þorsteinn Pálsson, þáverandi sjávarútvegsráðherra, sem lagði frumvarp um málið fram á Alþingi sem var síðan samþykkt án mótatkvæða. Þessu lagaákvæði hefur verið beitt nokkrum sinnum, m.a. vegna veiða skipa á úthafskarfa sem að lokum varð til þess að veiðar ríkja sem ekki voru aðilar að samningi um nýtingu úthafskarfans lögðust af. Á sínum tíma var löndunarbann einnig til umræðu í samfélaginu og sýndist sitt hverjum eins og gengur. Færeyingar tóku þá, eins og aðrar þjóðir, þátt í að koma í veg fyrir þessar veiðar, m.a. með löndunarbanni. Færeyingar hefðu að öllum líkindum brugðist eins við ef íslenskt skip hefði komið þar til hafnar undir sömu kringumstæðum enda styðjast þeir við sambærileg lög og gilda hér á landi.
Varðandi Næraberg þá er málið frekar einfalt:
1. Veiðar skipsins varða við íslensk lög sem ber að framfylgja.
2. Skipið fær alla þá neyðarþjónustu sem það þarf á að halda samkvæmt alþjóðasamningum um slík tilvik sem hér um ræðir. Það á við um viðgerð á vél, auk kaupa á olíu og vistum.
Umræðan um málið í fjölmiðlum í dag sýnir hins vegar vel þann góða hug sem við berum til Færeyinga og vitnar um sterka vináttu á milli þessara tveggja frændþjóða.
Sem er fallegt.