Hanna Birna Kristjánsdóttir, fyrrverandi ráðherra dómsmála, telur að draga megi lærdóm af lekamálinu. Lærdómur Hönnu er samt ekki sá að rangt sé að ljúga upp á Rauða krossinn. Lærdómurinn er ekki heldur sá að rangt sé að krefjast brottrekstrar blaðamanna sem fjalla um ráðherra með gagnrýnum hætti. Enn síður er lærdómurinn sá að mati Hönnu að ráðherrar eigi ekki að ljúga að Alþingi. Þaðan af síður að ráðherrar eigi ekki að reyna að hafa áhrif á rannsókn sakamála sér í vil. Ekki telur Hanna að lærdómurinn af þessu máli sé sá að rangt sé að æðsti yfirmaður dómsmála í landinu kalli lögreglustjóra til fundar við sig um málið og skilja ekki eftir nein ummerki um þá fundi í ráðuneytinu. Ekkert af þessu er þess virði að draga af því nokkurn lærdóm að mati Hönnu Birnu Kristjánsdóttur.
Niðurstaða Hönnu Birnu af þessu máli er hins vega sú að dómsmál eigi ekki heima í Innanríkisráðuneytinu og „við“ (væntanlega þjóðin) eigum að hafa hugrekki til að ræða það.
Þaenebbleaþa.