Einfalt og auðskilið

Bjarni Benediktsson, formaður sjálfstæðisflokksins, vill einfalda tekjuskattskerfið. En hvað er svona flókið við það? Hvað er það sem Bjarni skilur ekki? Tekjuskattskerfið er bæði einfalt og auðskilið öllu venjulegu fólki.
Af fyrstu 290.000 kr. (á mánuði) er greiddur 22,9% skattur.
Af næstu 494.700 kr. umfram það er greiddur 25,3% skattur.
Af tekjum umfram 704.400 kr. er greiddur 31,8% tekjuskattur.
Er þetta ekki frekar einfalt? Það sýnist mér. Ef einhverjum finnst það ekki má víða nálgast lesefni um skattkerfið, t.d. hér.
En auðvitað veit Bjarni þetta.
Það sem hann vill í rauninni er að lækka skatta á hæstu tekjurnar og hafa eina lága skattprósentu eins og var fyrir Hrun. Það mun verða til þess að ríkissjóður verður af miklum tekjum sem aftur leiðir til þess að tekjurnar munu ekki standa undir sameiginlegum rekstri. Það mun hafa í för með sér að sameiginlegur rekstur, t.d. í mennta- og velferðarkerfinu (sem er þyngstur í rekstri ríkisins) verður útvistaður og einkavæddur. Kostnaðurinn mun þá að stærstum hluta lenda beint á þeim sem þurfa á þjónustu að halda og því þyngra sem tekjur þeirra eru lægri. Allt venjulegt launafólk mun lítið sem ekkert verða vart við boðaða skattalækkun Bjarna nema í auknum útgjöldum. Það verða aðrir sem gleðjast ef Bjarna tekst að landa stórum skattaafslætti handa þeim.
Þetta er í grófum dráttum munurinn á stefnu hægriflokkanna í ríkisstjórn og þeirri sem Vinstristjórnin stóð fyrir og leiddi til aukins jöfnuðar og meiri sanngirni í skattheimtu frá því sem áður var.
Það skiptir nefnilega máli hverjir stjórna.